بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه
به تحقیق می توان مهمترین دغدغه بشر، طی قرن ها زندگی در جهان مادی را جستجوی وی برای یافتن راهی به منظور بازگشت به منشأ و مبدأ اوليه اي كه از آن هبوط يافته است دانست. از همان زمان که انسان به واسطه فريب شيطان و نافرمانی از دستور خداوند، به همراه ذریه اش از بهشت عدن هبوط کرد و مستوجب گرفتاری و عذاب در قفس دنيا گرديد، بازگشت به بهشت و همجواری با خدا به آرزوی واقعی او تبدیل شد. 
از همین روست که شور و شوق بازگشت به اصل خدايي و اتحاد دوباره با او، به یکی از اصلی ترین آرزوهاي ديرينه بشر تبدیل شده است و راهکار حصول به آن، در مكاتب مختلف عرفاني به صورت هاي متنوعی ارائه شده است. اما وراي كثرت اشكال ديني و عقايد بي شمار و راهکار های مختلف موجود درباره سير و سفر بشر برای بازگشت به اصل، تنها يك راهکار واقعی برای سفر عامه و بازگشت به اصل وجود دارد و آن هم سفر به سوي خدا، پس از درک و تجربه مرگ است.
اما همواره در طول تاریخ بشر، بودند انسان هایی که به دلایل و شرایطی خاص، پیش از درک مرگ موفق به سیر و سلوک و بازدید از آسمان ها و مخلوقات ساکن آن شده اند و در مواردی نادر، حتی برخی موفق به ملاقات با خالق هستی و سکنی دائمی در آنجا شده اند!
البته جدای از سیر و سلوک های مذهبی و خاصه پیامبران الهی، گه گاه چنین داستان هایی از سیر و سلوک به افرادی عادی نیز نسبت داده می شود. برخی از این افراد به واسطه عرفان و خلوص بالا و برخی به واسطه عنایت خاص الهی و برخی نیز به واسطه علاقه شدید و مضطر بودن برای تجربه چنین سفری، به افتخار این سفر نایل شده اند. به عنوان نمونه های این گونه سفر ها می توان به سفرنامه های آسمانی دانته آلگیری، ارداویراف، پولوس، کرتیر موبد، نجفی قوچانی، پال توئیچل و خنوخ اشاره کرد.